De weg naar binnen

Mensen zoeken het geluk, een prettig gevoel waar ze naar streven, in zaken buiten zichzelf. Elke keer als ze aandacht krijgen, erbij horen, bevestigd worden, krijgen wat ze willen, dan voelen ze zich voor even goed. Mensen zoeken dit gevoel op en hebben er veel voor over. Zich slecht voelen, pijn voelen, verdriet voelen, vermijden ze. Het niet aangaan, niet doorleven en doorvoelen van emoties is een etterende wond. De energie van niet willen voelen en controle houden in de vorm van overlevingsmechanismen putten je uit.  Het universum laat via signalen weten dat je niet op de goede weg zit. Deze signalen worden steeds krachtiger naarmate ze genegeerd worden.

En dan is het zover: je bent depressief, je hebt een ongeval gehad, je bent ontslagen, je relatie is voorbij, je zit in een burn-out, je bent uitgeput en op de bodem van de put terechtgekomen. Je beseft: Wat ik tot nu toe gedaan heb werkt niet, geeft mij niet het bestendige geluksgevoel. Wat nu?

Wat je vaak ziet is dat mensen een bredere kijk op zichzelf proberen te krijgen.  Ik ben geen nietige mens, een eenling die vecht tegen een vijandige wereld. Wie of wat ben ik? De tijd is dan rijp (men staat ervoor open want al het andere heeft gefaald) om even pas op de plaats te maken. Om te reflecteren, om naar binnen te keren en daar de antwoorden te vinden. Dan komt er meer rust, dan wordt moeten mogen, dan komen er inzichten en wordt de innerlijke wijsheid aangeboord. Men wordt zich steeds meer gewaar, bewust, hoe dingen werken, welke wetmatigheden werkzaam zijn.

Als men steeds meer bewust wordt van zaken, anders naar de dingen kan kijken, andere overtuigingen krijgt, dan wordt steeds meer angst ingeruild voor liefde en compassie, dan komt men steeds dichter bij de kern die we zijn. Ons authentieke zelf. Dan zijn maskers niet meer nodig en dan hebben we ons imago niet meer nodig, dan staan we in onze kracht en stralen we liefde de wereld in.